Μάθετε σχετικά με την ιστορία των μαρινάδων.
Προέλευση της λέξης "Μαρινάδα"
Το θαλασσινό νερό οδήγησε στη λέξη μαρινάδα, η οποία προέρχεται από τη λατινική λέξη για τη θάλασσα, mare. Ο ρηματικός τύπος "marinade" εμφανίστηκε στην αγγλική γλώσσα περίπου στις αρχές του 17ου αιώνα, νωρίτερα από το ουσιαστικό marinade, το οποίο δεν εμφανίστηκε παρά τον 18ο αιώνα. Σύμφωνα με ορισμένες πηγές, η λέξη μπορεί να μην προήλθε απευθείας από τη σύνδεση με το θαλασσινό νερό, αλλά από τη γαλλική λέξη mariner "μαρινάρω" ή από την ιταλική λέξη, marinare, που σημαίνει "παστώνω". Τα λεξικά εξηγούν ότι η λέξη, marinade, υποδήλωνε ότι κάτι ήταν αλμυρό, από αλμυρό νερό ή από τη θάλασσα αυτό οδήγησε στην επεξεργασία των κρεάτων σε άλμη, τη μεταχείριση των τροφίμων σε άλμη ή χοντρό αλάτι για να μαλακώσουν και να αποκτήσουν γεύση. Η διαφορά είναι ότι η άλμη δεν περιλαμβάνει τη χρήση τεράστιων ποσοτήτων οξέων, σε αντίθεση με τις μαρινάδες, που βοηθούν στη διάσπαση του συνδετικού ιστού του κρέατος για την τρυφερότητα.
Μαρινάρισμα των τροφίμων
Σταδιακά, η διαδικασία του παστώματος ή της συντήρησης εξελίχθηκε σε διαδικασία αρωματισμού και μαλακώματος των κρεάτων. Περιελάμβανε την επεξεργασία του κρέατος και του ψαριού, μεταξύ άλλων τροφίμων, σε ένα μείγμα από ξύδι, λάδι, βότανα και άλλα παρόμοια συστατικά πριν από το μαγείρεμα. Η ιδέα ήταν ότι αυτό θα έκανε τα τρόφιμα πιο τρυφερά και θα τους προσέδιδε γεύση. Η διαδικασία διαρκεί πλέον από λεπτά έως ημέρες και υπάρχει πληθώρα μαρινάδων που χρησιμοποιούνται σε διάφορες κουζίνες. Ωστόσο, τα πουλερικά και τα θαλασσινά απαιτούν μικρότερο χρόνο μαριναρίσματος, καθώς οι όξινες μαρινάδες μπορούν να κάνουν το κρέας να γίνει υπερβολικά μαλακό. Ο γενικός κανόνας είναι να μαρινάρετε το κοτόπουλο για μία ώρα, όχι περισσότερο. Ο χυμός εσπεριδοειδών, το κρασί, το γιαούρτι, ο ανανάς και το βουτυρόγαλα μεταλλάσσουν τις πρωτεϊνικές αλυσίδες, ξετυλίγοντάς τες, για να κάνουν το κοτόπουλο μαλακό και να προσθέσουν γεύση.
Μαρινάδες στους αρχαίους πολιτισμούς
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι οι μαρινάδες υπάρχουν μόνο εδώ και μερικές εκατοντάδες χρόνια περίπου και ανακαλύφθηκαν στην Ευρώπη. Ωστόσο, προέρχονται από τους αρχαίους αιγυπτιακούς χρόνους. Οι Ασιάτες επίσης μαρινάρουν τα φαγητά τους εδώ και αιώνες με το δημοφιλές συστατικό, τη σάλτσα σόγιας. Η ρωμαϊκή εποχή πρόσθεσε μαρινάδες για να αρωματίσει το φαγητό της με τα λαχανικά να αποτελούν το κύριο πιάτο στην αρχαιότητα. Οι Γάλλοι άρχισαν να μαρινάρουν το φαγητό τους το 1300 και οι Μεξικάνοι χρησιμοποιούσαν την παπάγια για να μαλακώσουν το κρέας τους από πριν από την εποχή του Κολόμβου. Στις ΗΠΑ, αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε έτοιμες μαρινάδες από τη δεκαετία του 1800, αλλά το μαρινάρισμα, γενικά, θα μπορούσε να χρησιμοποιείται και πριν από αυτό. Τα συγκεκριμένα συστατικά στο μαρινάρισμα έχουν επηρεαστεί από τη χώρα από την οποία προέρχονται, καθώς και από τους μάγειρες. Επειδή τότε δεν υπήρχε ψυγείο, το μαρινάρισμα χρησιμοποιούνταν κυρίως για τη συντήρηση. Κατά την εποχή της Αναγέννησης, απέκτησαν δημοτικότητα στη δυτική μαγειρική, όταν οι άνθρωποι τα χρησιμοποιούσαν στο κοτόπουλο και σε άλλα κρέατα για να ενισχύσουν τη γεύση τους, μαζί με τη συντήρησή τους.
Σχόλια (0)
Δεν υπάρχουν σχόλια για αυτό το άρθρο. Αφήστε το πρώτο μήνυμα!